..شیدستان.. شریف ..

..سرزمین روشنایی..بسوی صلح.آزادی.دموکراسی.وجامعه مدنی..

..شیدستان.. شریف ..

..سرزمین روشنایی..بسوی صلح.آزادی.دموکراسی.وجامعه مدنی..

پرتره

بید بود و باد 

و شبی بس تاریک 

 

که سکوت از همه سو میبارید. 

 

چانه ها در جنبش 

 

چشمها در آغیل 

و ظریفی دژکام   

زیر لب می غرید.. 

 

- درک ما 

همچون پر 

ادراک اردک ها  

تر است.. 

 

و کسی می نالید 

- که گزاف است و 

گزاک این سخنش. 

 

ما در اندیشه وری عمر به آخر کردیم ! 

ما به ذوق هنری گوش جهان کر کردیم!  

 

             .................

 

(ازکتاب: آینه در مشت- سروده های ۶۵-۷۲) 

(یک)

 

 

 

                  در خار زار غربت و درد ،         آواز در  منقار  زندانی ست 

                  در اندراس آرمان وعشق،      آرایش خورشید زیبانیست 

                  از ناگهان وحشت و خفت ،     تا لاعلاج احتیاج و باج 

                  گاه جدال دال و دالبوز ،          آئینه را شوق تماشا نیست 

                 هرگز نمی آساید این دل ،      شب سایه سنگین است و بی مهر 

                 تا بی کران را مه گرفته ،        رنگین کمان عشق پیدا نیست 

                 در ناگزیر اشک و تبلرز ،          مهتاب همچون گرده ی نانی ست 

                 در اندراس آرمان و عشق ،     آرایش خورشید زیبا نیست.. 

هدایا

اندوهگین و تکیده با باد می وزید 

چشم در برج و پای در شنزار 

 

باجعبه ئی شیرینی 

دسته ئی گل 

و چندین بسته سیگار. 

 

هر کس به سهم خود 

 

خشنود خواهد بود 

 

زنبیل سوغاتی پر است این بار 

 

این سرباز 

آن سروان 

و مرد سرنهاده به زانوی خسته از دیوار... 

 

 

(از کتاب آینه در مشت)سروده سالهای : ۶۵-۷۲

به رقص آور

             در من به شعری ، ریشه کن 

      در من به آوازی  بر آ 

در من به وجد آور 

به شوق و فر 

 

ذرات پیدا و نهان را.  

 

در من بپاکن شورشی 

جان را بیاکن از خوشی 

 

در من به آهنگی ،   

               به رقص آور  

                           جهان را ... 

 

و نفهمید ...

... و باغ را فرمان راندند: تو باید بخشکی.  

                                    بخشک!  

جوانه اما سرخوش تر از آن بود 

 

   که فرمان را  

                  دریابد. 

 

ناگاه غریوی برآمد: 

 

             چمن ، لجن، قورباغه! 

 

مااااا کودتااااا کرده ایم! 

 

             و او نمی خواست بفهمد ...  

 

و نفهمید ... 

 تا سبز شد سرخ. 

۲۵/۳/۸۸

سایه ها

 

سایه ها در حضور خورشید 

 

                 خودنمائی می کنند 

 

و در غیاب خورشید 

 

                  حاکمان مطلق شب 

 

و خواستاران تاریکی مطلق اند ..