رویای خیس..

 

این ابرها چه نرم می روند

آن هواپیما چه ساکت است

ستاره ها چه کم شده اند..

انگار همه سقوط کرده اند

ماه هم زیر درخت سیبی

خوابیده انگار..

خروس های محله ی ما

امشب خوابشان نمی برد

خواب تو را دیده اند شاید

در چرت کوتاهشان..

سگ ها که پارس میکنن

خورشید هم

 بی خیال طلوع فردا

می شود..

شهر آسوده کنار ساحل

دراز کشیده و گوش

به لالائی دریا سپرده

تو ولی بالای آن ابرها

نشسته ای وآسمان خاطر مرا

 رنگ می کنی..

پائین نمی آیی نه!

آنجا نشسته ای و دلم را

تنگ میکنی..

کاش باران میگرفت و

می زدود این همه غبار را

از ذهن زمین..

و من رویای خیس تو را

بغل میزدم همین...

                       21/1/89