بیاد قیصر..

           بیاد قیصر 

و قاف حرف آخر عشق است 

آنجا که نام کوچک من آغاز می شود.. 

                                          (قیصر امین پور) 

قیصر وقوف داشت 

به این راز سر به مهر 

عشق، عشق، در زیر گنبد کبود 

قیصر وقوف داشت آری 

 که خود را وقف عشق کرده بود 

قیصر چه ساده زیست 

دور از زیان و سود 

قیصر ز مردمش با واژه دل ربود 

قیصر گریست با پیرزنان قبیله اش، 

از داغ رفته رود 

قیصر اگر چه رفت زود 

اما هماره هست 

در یاد عاشقان 

آنسان که زنده رود.. 

علی رضایی شریف 

در جلسه بزرگداشت قیصر 

2/2/92

واضح..

نیازی به تذکر

از طریق تابلوهای راهنمایی جاده ها نیست

این را دیگر همۀ مردم

با گوشت و پوست و استخوان خود

دریافته اند که:

انحراف به چپ مساویست با مرگ...

خرسند..

"خرسند" 

شاعران نرگسان احساسند

و زنان شکوفه های یاس

جهان ِ مُعطـّر

          خدای ِ خُشنود

                    انسان ِ خُرسند

      و پــــلیــــدی در بند.

بترسیم..

و چنین است که

اضطراب و استرس

می کشندمان بتدریج

آنگاه که باید

هم از دزد بترسیم

هم از پلیس..

خوب من..

  بهانۀ چشم گشودنم به جهان

       سرودن نگاه تو بود

                و دیدن لبخندت

                              خوب من..  

مخفی..

پنهان می شوم

درون شعرهایم

تا هنگام خواندن شان

ببوسم آن گل لبهایت را..

بیا ای نازنین..

بیا ای نازنین 

ای صاحب زیباترین 

لبخند دنیا.. 

مرا با  

شوق دیدارت ببر  

تا اوج رؤیا... 

طومار...

طومار دل من هست

به بلندای آسمان

که نوشته است به پهنای آن

نازنین تو بمان...

آزادی از دست رفته..

آزاد و بی قرار
چون باد در علفزار
همقصه با نسیم
همنغمه با بهار...

چون رقص آذرخش
برقله های کوه
پرجوش وپرخروش
زیبا و باشکوه...

... آرام اگرشدی
کم کم رام هم می شوی
مهمیز بر دهان و افسار برگردن
زین بر پشت و شلاق بر پهلو...

جفتک پرانی های بیخود
سودی برای هیچکس در پی ندارد
آزادی از دست رفته
تاوان نادانستگی هاست.

22/2/91 ع.ر.شریف 

به همین منوال..

• 
  

  به خیالشان به همین منوال

  
  

  ایشانند سرخوش از اقبال

  
  و من هم همیشه خوبم..

  
  
  ابلهان بد سگال

  
  

  در زیر لایه ئی از لبخند

  
  من دنیایی از آشوبم..

  
  
  من ماندلای متانت

  
  بن بلای شهامت

  
  عرفات استقامت

  
  چه گوارای فتح قلوبم..

  
  
  گرچه خلقان جملگی خاموش

  
  گرچه مستان سربسر مدهوش

  
  هان ای ستمگران

  
  من بر دهان تان مشت می کوبم..

  
  
  من جعلی ام .. بله...

  
  

عاشقانه ها..

کسی را 

که دوستت دارد 

صادقانه دوست داشته باش.. 

و خیال کن 

همه ی شعرهای من 

عاشقانه هائیست 

که او برای تو گفته... 

 

شرط اشک..

ای خدا نگیری از دل 

عشق پاک و شوق پیوند 

نذاری  آدما رو ،  زار 

با  دلای  آرزو مند 

قسمت همه  دلا  کن 

معنی این رو بدونند 

عاشقی به شرط اشک و

زندگی به شرط لبخند ...   

  

نگاهی ..

معشوق آسمانی من 

                  نگاهی دارد 

که التیامبخش زخمهای زمینی همه ی زمانهای من است .. 

  

سهم من..

سهم من   

از ،    بهار   

بوی توست   

فر ور دین  من   

آن  نگاه   خوشت   

اردیبهشت من ای یار   

طره ی گیسوی توست..  

  

روزها..

   چشمها و گوشها  

روزنه های جان و دلند. 

و روزها   

 پنجره های فهم مردمان عاقلند.. 

 ع.شریف  

 ۱۶/۶/۸۸ 

شکوفا کن..

 

شکوفا کن ،  

گل سرخ پنهان جانت را  

بهار را باور کن 

و بنگر، 

ستاره باران آسمانت را .. 

چشمهای تو..

پرواز هیچ پرنده ئی  

تماشا ندارد، 

وقتی که چشمهای تو 

آسمان من باشد.. 

تو..

 تو در کدام ستاره ساکنی  

کدام ماه، 

که آه مرا 

از آنهمه راه

به راحتی می شناسی،

با اولین نگاه.. 

ای وای..

باران های نیامده  

چقدر بی تابم می کنند 

رویاهای تازه شده 

چه زود خوابم می کنند 

شبهای بی تو   مثل همیشه 

ای وای همواره عذابم می کنند ... 

باید بگذرد..

آن نگاه گرم و عاشقانه 

موهای بور و بلندت بر شانه 

کفش جیر و شلوار جین 

پیراهن بی  آستین 

سراپا ایراد و مورد 

سراسر شور و شعف و شوق 

عاقبت روان بسوی طوق . . 

و جوانی جرمی است نا بخشودنی 

جوان دریقه ی گشوده پیراهنش 

جهانی را پنهان دارد 

که بسیار کسان رویای سلطه بر آن را در سر دارند 

و کنکور دستگاهی است که تو در آن 

فرق خود را با ازما بهتران 

خوبتر بدانی. 

و سرود سر خم کردن بخوانی...  

و دانستن چه سخت است. 

و فرایندی طولانی ... 

سی سال باید بگذرد تا تو بدانی که 

ای وای نکند  

در خاوران خفتن هم  

بهای حقیقت گفتن بود.   

                               11/4/90 

عبدلا...

و ناگهان مردی مرد ..  

که خلوص را در خود خلاصه کرده بود ..  

و چه لبخندی داشت .. و

چقدر خاطره را با خود برد ..  

وچه دلتنگم کرد و چه آشفت مرا ..  

مردی از نسل علی خان

آری..  

آ خرین بازمانده نسلی در حال انقراض...

 وقتی انقلابی زخمی را بر کول خود  

تا بیمارستان دویدی عبدلا یادت هست..  

وقتی موتور

سواری را به من یاد دادی  

در کفه های گور فرنگ  

عبدلا یادت هست ... 

چقدر مسافر بردی بهشت بندر ... 

و توی گلشهر شنیدی از زنان لوند ..  

عبدلا چند تا زاپاس و جک و آچار دادی به این آن ..  

که کارشان را انجام دهند ..  

و بعد بیاورند خانه ..  

و چه خوب میآوردند!!  

یادت هست...

سابقه دار ایثار و از خود گذشتگی و کار و کار و کار ..  

غمخوار و همیشه بیدار ..  

چه زیبا زیستی و چه زیباتر مردی ..  

اگر چه زشتی و پلشتی پیرامونت ..  

غوغا بود..  

عبدلا نگاهت را جا مگذار ..  

نگاهت را از اینجا بردار..  

اینجا برای تو کوچک است ..  

 و تو بسیار بزرگ... 

26خرداد  90